To jeden z ostatnich polskich filmów epoki kina niemego, który powstał z inspiracji osiągnięciami filmowego niemieckiego ekspresjonizmu. Stanowi on studium artysty, który przegrywa w walce z własnym sumieniem. W kontekście kinematografii dwudziestolecia międzywojennego to również wyjątkowo sprawnie zrealizowany obraz pod względem operatorskim.
Miejscem akcji filmu jest Warszawa w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Henryk, z zawodu dziennikarz, marzy o napisaniu dzieła, które da mu pieniądze i sławę. Aby osiągnąć swój cel postanawia opublikować powieść swojego przyjaciela, który jest na łożu śmierci, pod własnym nazwiskiem. Czy jego niegodziwy czyn ujdzie mu płazem?