Nagroda przyznana przez jury w składzie: Mikołaj Trzaska, Wojciech Bąkowski i Frieder Schlaich.
“Krótka Kakofonia Brzydoty” jest filmem o tym, jak wiele rzeczy w życiu nie ma znaczenia. Pod pozorem adaptacji wiersza “Topielice” Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, usiłowałem osiągnąć obiektywizm w przedstawieniu takich postaw jak nihilizm, redukcja wartości oraz wątpliwości światopoglądowe. Wideo bazuje na kombinacji przeciwległych cech; nadmierna estetyzacja współgra tu ze zdegradowaną jakością, poetyka z dziecięcym bełkotem, naturalistyczny dokument przeplata się z surrealizmem narracji, a wartość ludzkiego życia zmierzona zostaje skalą towarzyszącej w nim brzydoty. Pozorny porządek logicznych odpowiedzi zostaje zachwiany, widzowi sugerowane jest pytanie o prawdopodobieństwo odnalezienia surowej prawdy w doświadczeniu z pozoru odrealnionym i komicznym. Jednak narracja pozwala samemu ocenić, czy w konkluzji odnajdujemy uniwersalną prawdę, czy jest to jedynie transpozycja „filozofii zwątpienia” zawartej w wierszu.
Pat Dudek (urodzony w 1992 roku) obecnie studiuje Film i Multimedia w Warszawskiej Wyższej Szkole Filmowej, absolwent Liceum Plastycznego im. Wojciecha Gersona w Warszawie. Jego zainteresowania to: sztuki wizualne (grafika), audio (produkcja, dźwięk, wokal), wideo i performance. Inspiracją dla Pata Dudka jest praktyka współczesnych artystów konceptualnych, rytuały i sztuka prymitywna. W swoich pracach łączy kwestie społeczne, takie jak niezdolność do adaptacji, bezosobowość czy wpływ agresywnego kapitalizmu na duchowość i rytuały ludowe. Współzałożyciel i wokalista muzycznego projektu Undine.