1. Katarzyna Swinarska, Dygresyjna tożsamość, 2015 [00:14:07]
Film "Dygresyjna tożsamość" powstał jako jednorazowy performens dokamerowy zainspirowany postacią Olgi Boznańskiej. Wyjściowym tematem był kostium Boznańskiej, a konkretnie długa, staroświecka suknia i biały fartuch, które nosiła w pracowni malarskiej. Artystka wypożyczyła suknię z teatru oraz zainscenizowała w mieszkaniu sytuację przypominającą paryską pracownię Boznańskiej. Niepraktyczna, obfita suknia, która była przestarzałym strojem już wtedy, gdy fotografowano malarkę w pracowni, miała być pretekstem do zmierzenia się z problematyką starzenia się medium jakim jest malarstwo. Jednak obecność widzów w trakcie performensu i narastające napięcie sprowokowały autorkę do rozważań dotyczących cielesności i agresywnego, oceniającego spojrzenia. Monolog był całkowicie improwizowany. Materiał został nakręcony przez Andrzeja Wojciechowskiego pod koniec 2014 roku i częściowo wykorzystany przez Annę Baumgart w jej filmie "Ciemna materia sztuki". Performerka sama zmierzyła się z montażem filmu parę miesięcy później, dzięki Agacie Jakubowskiej, która zainteresowała się jej koncepcją wcielania się w role artystek, opisaną przeze nią w pracy doktorskiej z 2014 roku.
Katarzyna Swinarska zajmuje się malarstwem, robi filmy wideo – często o charakterze performensu dokamerowego, oraz projekty multimedialne, w których łączy projekcje i dźwięk. W jej pracach uderza analityczne podejście do kwestii wizerunku. W 2015 roku kuratorowała wystawę multimedialną "Love me, or Leave me" poświęconą początkom Instytutu Sztuk Plastycznych w Sopocie, prezentowała dwie wystawy indywidualne w Polsce oraz jedną w Belgii. Obecnie przygotowuje indywidualną "Milczące głowy" w Grodnie oraz pracuje nad wspólnym projektem z Elvinem Flamingo "My - Wspólny organizm". Jej obrazy znajdują się w prywatnych kolekcjach w Polsce, w Niemczech, Austrii, Holandii, Szwajcarii i w Stanach Zjednoczonych, oraz w kolekcji Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie i w kolekcji Instytutu Sztuki WYSPA w Gdańsku. Mieszka i pracuje w Sopocie. Jest finalistką II Triennale Sztuki Pomorskiej w Sopocie w kategorii Rzeźba i Instalacje wideo (2015), laureatką stypendium Miasta Sopot dla osób zajmujących się twórczością artystyczną (2016 i 2014), nominowana do nagrody na III Triennale Malarstwa Współczesnego w Rzeszowie (2013), laureatka gdańskiego stypendium „Fundusz Mobilności” (2012), Stypendium Kulturalnego Miasta Gdańska (2010), Stypendium Marszałka Województwa Pomorskiego dla twórców kultury (2010) oraz trzymiesięcznej rezydencji artystycznej w Szwajcarii (2012). W październiku 2014 obroniła pracę doktorską na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku.
2. Susan Kataifan, Olga, 2016 [00:10:05]
3. Ada Kobusiewicz, TARA 01, 2015 [00:03:47]
Ada Kobusiewicz urodziła się w 1978 roku w Polsce. W 2004 r. przeprowadziła się do Hiszpanii, gdzie studiowała na Wydziale Filozofii i Sztuki Uniwersytetu w Granadzie i w Andaluzyjskim Instytucie Sztuki, gdzie ukończyła różne kursy związane z oświetleniem scenicznym. W 2012 r. ukończyła studia magisterskie w dziedzinie sztuki, badań i produkcji na Akademii Sztuk Pięknych w Granadzie, a w 2014 r. studia magisterskie na kierunku projektowania oświetlenia na Akademii Sztuk Pięknych w Novi Sad w Serbii. Od kwietnia 2014 r. pisze doktorat na Uniwersytecie Kraju Basków w Hiszpanii. Jej główne zainteresowania to przestrzeń, ciało i światło. Zdaniem Kobusiewicz światło pozwala powiększyć przestrzeń i eksperymentować z nią za pośrednictwem nowych technologii, improwizacji, a czasem też niezbadanych zbiegów okoliczności. Artystka wystawiała w Austrii, Hiszpanii, Serbii, Włoszech, Chorwacji, Bośni i Hercegowinie, Finlandii i Wielkiej Brytanii, a jej prace pokazywane były na festiwalach w USA, Szwecji, Anglii, Austrii, Serbii, Francji, Portugalii„ Niemczech, Meksyku, Hiszpanii, Grecji, Korei Południowej i Rosji. Mieszka i pracuje w Austrii, Serbii, Hiszpanii i Polsce.
4. Pim Dinghs, De nacht zweeft duizelde, 2014 [00:14:57]
Ułatwienia dostępu
