In Out Festival

Karolina, Balcer, Iwona Ogrodzka , "The place which could become"

Pamela Breda, "The Unforeseen"

Aurèle Ferrier, "Transitions"

Jakub Słabek, "Sceny Architekturalne"

Daniel Zagórski, "Deszczowe divertimento"

Om Bori, "Berlin Zoo Station Simulacrum"

Karolina Zaborska, "Obliczenia rytmu czasoprzestrzennego. Miasto"

Laure Catugier, "Blank"

Piotr Wyrzykowski, "Manhunt 2.0"

Daniel Burkhardt, "Semiotics of the City"

“To ja. Kiedy patrzę na swoje życie z perspektywy ptaka, to mi trochę żal, ale czuję żal, czytając prawie każdą biografię.”

(Joanna Rajkowska , 8 czerwca 2000)

Rozmowa z Joanną Rajkowską, jedną z jurorek tegorocznego 14 IN OUT FESTIWAL, podczas której poruszymy kilka wątków związanych ze sztuką w przestrzeni publicznej, na przykładzie ostatnich prac artystki. Porozmawiamy o tym jak jej realizacje rezonują z nastrojami “ulicy” i redefiniują rzeczywistość, ale też w jaki sposób sztuka może pomóc albo przeszkodzić w dialogu społecznym. Przyjrzymy się różnym perspektywom i kontekstom, porozmawiamy o tym co widać “z góry”, a czego nie widać, bo jest “pod ziemią”. Porozmawiamy o intuicji, ale też o niemożliwości i granicach, także tych cielesnych.
A na  koniec zapytamy o nadzieję i sprawczość.

Tytuł „Architectural uncanny" nawiązuje do zbioru esejów Anthonego Vidlera. Autor bada w nich aspekty architektury w kontekście „niesamowitości". Niepokojące cechy dzisiejszych budowli: jej fragmentaryczne, neo-konstruktywistyczne formy przypominające rozczłonkowane ciała, jej „widzące ściany” replikujące bierne spojrzenie domowych cyborgów, jej zabytkowość, nie do odróżnienia od błyszczących reprodukcji są zestawione z ideą alienacji, wyobcowania - bardzo aktualnego w kontekście kolejnych "lockdownów". W pracy wideo Piotr Urbaniec, praktyk domator, stara się w przestrzeniach mu bliskich, w swoim otoczeniu interpretować fragmenty tekstów Vidlera poprzez szereg ćwiczeń i eksperymentów, szukając relacji pomiędzy ciałem, pamięcią a architekturą, którą postrzega również jako "ciało".

Elizaveta Ostapenko, "AU! AU! SHARK SOMETHING IS VERY HEAVY"

Katja Verheul, "Maiden"

Ewelina Węgiel, "Willa Rożnowskich"

Laura Grudniewska, "Tears On My Pillow"

Jesus Maria Palacios, "Labo"

Zuza Banasinska, "Living and Studying Together"

Deborah Perrotta, "Um filme em dois atos ( A film in two acts)"

Hanna Kaszewska, "Pozdrowienia z Atlantydy"

Mauricio Sanhueza, "La Casa"

Anne Linke, "PIGEONS AND ARCHITECTURE"

Chociaż architekturę można postrzegać w formalny, akademicki sposób, jako studium budynków i miast, to jest ona czymś o wiele więcej. Łączy, reprezentuje, zabezpiecza, zbiera i inspiruje. Bez ludzi, bez życia, to tylko puste struktury niosące historie, których nikt nigdy nie odkryje. To ludzie są motorem zmian w architekturze, tym, co ją definiuje i interpretuje. Jedno bez drugiego nie może istnieć, ale ten związek to jedna z wielu fasad. 

Festiwalowi towarzyszy wystawa pt. ”Aktualna Sytuacja” na której pokazujemy prace nagrodzone i wyróżnione podczas ostatnich pięciu edycji Festiwalu IN OUT z lat 2015-2019. Filmy te można odczytać jako interesujący komentarz oraz wprowadzenie do rozważań o aktualnej sytuacji społeczno-politycznej. Festiwal to nie tylko prace i nagrody, ale przede wszystkim artyści i artystki, którzy go tworzą, dlatego też każdy tydzień wystawy był przeznaczony na prezentację innej osoby oraz tematu. Rozmawialiśmy o zmianach w postrzeganiu przestrzeni domu, wpływie telefonów na nasze spostrzeganie rzeczywistości czy też o prawach pracowników i emigrantów. Finałem wystawy jest spotkanie z tancerką, choreografką irańskiego pochodzenia Tanin Torabi, podczas którego porozmawiamy m.in. o tym jak być tancerką w kraju, w którym taniec jest zakazany, a prawa kobiet ograniczone.

Chociaż architekturę można postrzegać w formalny, akademicki sposób, jako studium budynków i miast, jest ona czymś znacznie więcej. Jest wszędzie wokół nas: w naszych domach i poza nimi, gdziekolwiek jesteśmy, cokolwiek robimy, gdziekolwiek mieszkamy. Jest w pewnym sensie statyczna, choć ciągle się zmienia. Wypełniona pośpiechem, ale również zamrożona w czasie.

Marsija wokalistka, kompozytorka, autorka tekstów, twórczyni okładek płyt i współtwórczyni teledysków. Graficzka i ilustratorka książek. Liderka zespołu Loco Star, który od wielu lat reprezentuje trójmiejską scenę muzyczną. Na scenie występuje od 2000 roku. Współpracowała z wieloma znanymi i ważnymi osobistościami świata kultury i rozrywki. Obecnie zajmuje się tworzeniem własnego komiksu oraz przygotowaniami do nagrań na kolejną płytę Loco Star. Podczas koncertu zaprezentuje swoje znane utwory w nowych aranżacjach.