In Out Festival

Na Instagramie obserwuję profile, które pokazują zdjęcia z cyklu „Wygodne pokoje i bezpieczne, znajome miejsca znalezione online”. Nawiązują one do zjawiska „Dreamcore” i „Nostalgiacore” i pochodzą głównie z USA. Zwróciłam uwagę, że przypominają mi one miejsca z mojego dzieciństwa w Szwecji bardziej niż zdjęcia, które robię sama w autentycznych lokalizacjach z tamtego czasu. Podejrzewam, że inne osoby obserwujące te profile mają podobnie. W filmie „Wreszcie jesteś w domu” wracam pamięcią do miejsc z dzieciństwa, mieszam fikcyjne zdjęcia z internetu i ze zbiorowej pamięci lub z tak zwanej „trzeciej pamięci” (za Bernardem Stieglerem) kreowanej przez media i kino. Biorąc za punkt wyjścia konta na instagramie, zadaję w filmie pytanie o to, w jaki sposób tworzymy, zapamiętujemy, a następnie odtwarzamy poczucie bezpieczeństwa. Praca dotyka również zagadnienia naszych relacji z miejscami - tymi prawdziwymi i wyimaginowanymi, zastanawiając się nad tym, jak dbamy o bezpieczeństwo w życiu codziennym oraz wobec świadomości przemijania.

Hanna Abrahamsson (1989, Szwecja). Jako etnolożka z wykształcenia, poprzez medium fotografii, wideo i filmu eksploruję rolę podświadomości w zachowaniu człowieka i rolę kamery w ukazywaniu różnych perspektyw. Pracuję z ambiwalencją i symbolami, aby zrozumieć nas - ludzi - jako część szerszej struktury społecznej. Badam obecność symboli w życiu codziennym człowieka oraz ich mimowolny wpływ na nasze uczucia i działania w obszarach władzy, kontroli czy statusu społecznego. Miejsce, pamięć i przemijanie to wątki powracające w moich pracach. Bazując na tym, co już istnieje, gromadzę obrazy i historie, szukając między nimi powiązań lub różnic i uwypuklając to, co często ulega przeoczeniu. W wielu moich pracach poruszam się między tym, co osobiste a tym, co uniwersalne, między przeszłością a teraźniejszością, w obszarze planu filmowego oraz dokumentu.