Anna Królikiewicz – rezydencja artystyczna

Anna Królikiewicz o rezydencji:

Rezydencja ma posłużyć jako warsztat pracowniany do nadchodzącej w 2023 roku wystawy w CSW ŁAŹNIA. Wystawa ta, której będę konstruktorką tworzącą pole wypowiedzi dla innych artystek i artystów, działając raczej z pozycji kuratorskiej, doglądającej, sama pozostając poza odbiorem wizualnym- powtórnie wypływa z lektury Mirona Białoszewskiego (powtórnie, bo w 2019 "od sufitu, od dębu od marchwi" w PGS Sopot była retrospektywą moich prac związanych ze zmysłami) .

Tym razem zaangażować się chcę w praktykę audialną, akustyczną, użyć głosu, organu po kontuzji, jako narzędzia pracy. Szukam własnego głosu w znaczeniu narzędzia komunikacji, wyrażania treści i uczuć. Także w znaczeniu jego fizjologicznej natury, siły politycznej, emancypacyjnej, jego możliwości ekspresji i jego znaczenia. Potrzebuję dla niego prawdziwego wzmocnienia: nie tylko w sensie społecznym, ale też cielesnym. Wydobyć i wypowiedzieć/ wyśpiewać.

Zaczynam pracę, jak od 12 lat: od ciała i od – po białoszewskiemu – "sprawdzania sobą". Białoszewski pisze:

"Wiersze moje od paru lat powstają z rzeczywistości, nie z wymysłu, tylko z dziania się. Dążę do tego, żeby to, co pisane, było zapisaniem mówionego. I żeby pisanie nie zjadło mówienia. To, co jest warte z języka mówionego, to się zapisuje. A to z napisanego – jest potem mówione na głos. I tak te dwa języki nawzajem się popierają. Poezja osiąga swoje pełne bycie, gdy jest mówiona na głos. To jedno moje kryterium, a drugie, że to, co ja piszę, jest związane jakoś z tym, co się dzieje dookoła z językiem mówionym. Szukam tych żywych docieków. Żeby robić literaturę (...) trzeba ją robić z czegoś żywszego i innego, właśnie z życia. Z życia i przeżycia".

Anna Królikiewicz, urodzona 7 lutego 1970

Dyplom na Wydziale Malarstwa ASP Gdańsk w 1993 roku, tytuł naukowy profesora nadany przez Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej – 2018, doktorat w roku 2000, po uzyskaniu w 2010 roku tytułu doktora habilitowanego prowadzi Czwartą Pracownię Rysunku. W latach 2001-2003 uczyła w kilku pracowniach na wydziałach Sztuki i Projektowania Graficznego Bilkent University w Ankarze, od 2013 wykłada przedmiot Kształt Smaku w School of Form w Poznaniu. Oddana monumentalnemu rysunkowi i instalacji, zdarza się, że pisze (stała kolumna w magazynie „USTA” poświęcona związkom sztuk pięknych i pokarmu).

Autorka wielu wystaw indywidualnych, brała udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą, swoje prace pokazywała m. in. w Nowym Yorku, Istambule, Ankarze, Kilonii, Brukseli, na międzynarodowych festiwalach sztuki współczesnej, w opuszczonym sklepie mięsnym w Sopocie, refektarzu Zakonu Kartuzów, oliwskim lesie, pustym mieszkaniu na krakowskim Salwatorze.

Na przełomie 2018 / 19 pracowała nad scenografią do dramatu według powieści Alexandra Dumas: „Die Bartholomäusnacht ” w Theater Freiburg w Niemczech. Współautorka, redaktorka naukowa i współwydawca monografii naukowej “Międzyjęzyk” porządkującej wątek użycia pokarmu jako medium w sztuce współczesnej, foodarcie, sztuce relacyjnej w polu malarstwa, antropologii, historii sztuki. Laureatka nagród rektorskich za osiągnięcia artystyczne i pedagogiczne, dwukrotnie stypendystka miasta Sopot oraz Marszałka Województwa. Laureatka nagrody Prezydeta Miasta Gdańska za 25 lat pracy twórczej, oraz Muza Sopotu w dziedzinie Kultury I Sztuki 2019, nominowana do tytułu Człowieka Roku w Kulturze 2019 I 2020 (Pomorskie Sztormy 2019 i 2020 ), nominacja finałowa do nagrody Spelndor Gedanensis 2020. W 2019 wyróżniona odznaką Zasłużony dla Kultury Polskiej.

Alina Jurczyszyn

Kobieta Pieśń, założycielka zespołu Laboratorium Pieśni, od prawie dwudziestu lat dedykuje swoją ścieżkę zgłębianiu niezwykłej materii jaką jest dźwięk i pieśni tradycyjne. Podróżuje po całym świecie (m.in. USA, Japonia, Anglia, Indie, Turcja, Izrael i większość krajów Europy ), prowadząc warsztaty, koncertując, zbierając pieśni u źródeł. Absolwentka Ośrodka Praktyk Teatralnych „Gardzienice”, reżyserka spektakli muzycznych. W swoim dorobku ma nagranych dziesięć płyt (w tym ostatnia płyta Laboratorium Pieśni, pt. „Rasti” – w 2020 roku nominowana do Nagrody Muzycznej „Fryderyk”) oraz napisaną książkę „Uwolnij swoją pieśń”.