Rezydencja kuratorska: Olga Klip. Program Gaude Polonia

Program Gaude Polonia kierowany jest do mło­dych twórców i twórczyń kul­tu­ry oraz tłu­ma­czy i tłumaczek li­te­ra­tu­ry pol­skiej z kra­jów Eu­ro­py Środkowowschod­niej, przede wszystkim z Białorusi i Ukrainy. Pro­gram służy bu­do­wa­niu płaszczy­zny zro­zu­mie­nia i wymiany do­brych kon­tak­tów na grun­cie współpra­cy kul­tu­ral­nej po­mię­dzy Pol­ską, a jej bli­ski­mi są­sia­da­mi.

Więcej informacji na temat programu Gaude Polonia znajduje się na stronie Narodowego Centrum Kultury

Olga Klip jest kuratorką sztuki i galerzystką, mieszkającą w Mińsku na Białorusi. Posiada tytuł magistra kulturoznawstwa i studiów wizualnych, a także drugi tytuł magistra – historii sztuki. Studiowała historię i teorię sztuki na Uniwersytecie w St. Petersburgu, krytykę sztuki na Europejskim Uniwersytecie Humanistycznym w Mińsku i Wilnie oraz muzealnictwo w Ecole du Louvre w Paryżu. Olga Klip przez 6 lat pracowała w Narodowym Muzeum Sztuki w Mińsku, była także kuratorką kolekcji korporacyjnej Belgazprombank, od 2016 roku prowadzi galerię sztuki współczesnej w Mińsku, a od 2013 roku realizuje niezależne projekty kuratorskie w muzeach na Białorusi i w Rosji. Jeden z jej głównych projektów poświęcony jest niedocenianym artystom i rozwojowi publiczności, w ramach którego, zgodnie z ideą działania, każdy artysta może wziąć udział w wystawie, ze swoim jednym, wybranym dziełem (яяя.бел). Ma czwórkę dzieci – jedną dziewczynkę i trzech chłopców, w wieku od 1 do 10 lat.

Olga Klip o swoim projekcie podczas rezydencji kuratorskiej:

„Nigdy nie wybieraj partii politycznej. Wybieraj sztukę”

(cytat z „Obrazy bez autora” – Florian Henckel von Donnersmarck)

Protesty w Mińsku w sierpniu 2020 roku, nieprzespane noce spędzone na myślach o moich przyjaciołach i krewnych w więzieniu oraz internetowe poszukiwania doprowadziły mnie do „Konstrukcji w Procesie” – projektu artystycznego, który po raz pierwszy odbył się w Łodzi, w 1981 roku. Ówczesne okoliczności wydały mi się niezwykle podobne do sytuacji współczesnej Białorusi, co zainspirowało mnie do stworzenia pomysłu, by po czterdziestu latach od pierwszej edycji przygotować nową odsłonę „Konstrukcji w Procesie” w Mińsku. Zgodnie z ideą „Konstrukcji w Procesie”, planuję zaprosić dużą ilość artystów i artystek z całego świata do tworzenia swoich prac w Mińsku i / lub w innych miejscach na Białorusi. Tworzenie pod presją polityczną jest niewątpliwie dużym wyzwaniem. W tym przypadku nie chodzi tu jednak o sztukę upolitycznioną, a raczej o tworzenie sztuki dla sztuki, w warunkach totalnego politycznego absurdu.

 

Pasjonują mnie projekty artystyczne z dużą ilością uczestników, zarówno artystów, jak i odbiorców. Być może zaproszenie, przykładowo, 50 czołowych artystów i artystek do rozwijania swoich prac w Mińsku to zbyt ambitny pomysł – jednak ta idea sprawdziła się już niegdyś w Łodzi. Zamierzam zatem przeprowadzić poszukiwania i zbadać, w jaki sposób organizacja „Konstrukcji w Procesie” była możliwa w Łodzi w 1981 roku, a następnie spróbować odtworzyć tę ideę w Mińsku.