INTELIGENTNA SZTUKA
Odczyt prof. Roberta Mitchella (Duke University, USA)
Czym może być sztuka w epoce „inteligencji” (smartness)?
Wszechobecność i rosnące znaczenie smartfonów, „inteligentnych” kart kredytowych, bomb, sieci elektrycznych, a nawet miast wskazuje, że żyjemy obecnie w świecie, który dąży do osiągnięcia „inteligencji”, a nawet panuje w nim przekonanie, że na tym polega jego zadanie.
Jednak nie jest to ani inteligencja w jej dotychczasowym znaczeniu (intelligence), ani racjonalność, ale specyficzny amalgamat komputerowo wspomaganej optymizacji, „mądrości tłumu” oraz nowych form politycznych, którego celem jest wygenerowanie ekologicznej i politycznej rezyliencji. „Inteligencja” zatem to metadyscyplinarne przedsięwzięcie dążące do stworzenia nowych form i sztuk życia dzięki połączeniu nauk ścisłych, przyrodniczych i humanistycznych. Stanowi to podwójne wyzwanie dla praktyk artystycznych. Z jednej strony dyskurs inteligencji niezwykle sprawnie wchłania krytyczne wymiary sztuki. Z drugiej jednak praktyki artystyczne są w stanie przekonfigurować wymiary inteligencji, a w konsekwencji również przeformułować znaczenia i misję samej inteligencji.
Robert Mitchell (ur. 1969, Atlanta) – zajmuje stanowisko Marcello Lotti Professor of English i dyrektora Centrum Interdyscyplinarnych Badań nad Nauką i Teorią Kultury na Duke University (USA). Doktoryzował się na Uniwersytecie Waszyngtońskim w roku 2001. Jest współautorem książek Tissue Economies (Duke University Press, 2006), Sympathy and the State in the Romantic Era (Routledge, 2007), Bioart and the Vitality of Media (University of Washington Press, 2010), Experimental Life: Vitalism in Romantic Science and Literature (Johns Hopkins University Press, 2013). Robert Mitchell wygłaszał gościnne wykłady na amerykańskich i światowych uczelniach, na przykład w Stanford University (Palo Alto), New School (Nowy Jork), University of Toronto (Toronto), Université de Montréal (Montreal), Oxford University (Oksford), London School of Economics (Londyn), Nottingham Trent University (Nottingham). Obecnie jego badania skupiają się na związkach biopolityki, logiki populacji i sztuki.
Louis-Philippe Demers, The Blind Robot, 2012. Interaktywny performans robotyczny. Współpraca: Dennis Low (mechatronika) i Vineet Kuruvilla (oprogramowanie). Wsparcie: Start Up Grant i MOE Tier1 Grant (NanyangTechnological University) oraz projekt The Robots & Avatars (body>data>space, KIBLA, AltArt, 2011–2012). /
Thomas Feuerstein, Pancreas, 2012. Procesualna rzeźba, techniki mieszane, szkło, metal, plastik, sprzęt techniczny, komórki mózgowe, bakterie, fragment: widok instalacji. Własność artysty i Galerie Elisabeth & Klaus Thoman Innsbruck/Wiedeń. / © 2013 Thomas Feuerstein.