04-05.11.2005

Dwudniowy konglomerat muzyczno-wizualny. Prezentacja koncertów wokalnych, instrumentalnych i realizacji wideo oraz interaktywnych projektów artystycznych. 

gellaturo: CO.MO.KO. cykl aplikacji w formie gier, aktywnych prezentacji, animacji przeznaczonych dla telefonów komórkowych. 

Najnowsza praca gellaturo to rodzaj instalacji opartej o współdziałanie widza i ikony współczesności - telefonu komórkowego. W cyklu specjalnie zaprojektowanych do instalacji aplikacji w formie gier i animacji artysta podejmuje próbę technicznego zobrazowania możliwości i ograniczeń narzędzia. Telefon staje się jednocześnie rodzajem nowej przestrzeni dla artysty. Przestrzeni uniwersalnej gotowej przyjąć i rozpowszechnić każdy rodzaj komunikatu, także krytycznego.   

Adam Chyliński: 360 ° Droga do domu; instalacja fotograficzna + film wideo. 

Punkt 360° to bardzo ciekawy stan, znajduje się w tym samym miejscu co punkt 0°, ale różni się od niego zasadniczo. Żeby znaleźć się z powrotem w tym samym układzie trzeba przejść długą drogę, zatoczyć pełen okrąg, poznać wszystko dookoła, a następnie powrócić dokładnie tam skąd się wyszło. Wyruszyć w długą podróż, tylko po to żeby na końcu stwierdzić, że wszystko czego się szuka jest już w tym miejscu z którego się zaczęło.

W naszym życiu możemy również zaobserwować takie koliste tory, po których się poruszamy. Z pustki wyłania się nasze ciało, żyjemy rozwijamy się, prowadzimy swoją podróż, a następnie nasze ciało umiera i wracamy z powrotem do tej samej pustki, z której przyszliśmy. Jesteśmy znowu w punkcie wyjścia. Ale jest przecież zasadnicza różnica pomiędzy tymi dwoma punktami, 360° to współrzędne geograficzne szczęścia, do którego biegniemy przez całe życie. Czy trzeba się wybierać w tę długą podróż, czy można ten punkt osiągnąć tu i teraz?

Projekt 360°—Droga do Domu to moja dokumentacja z tej podróży (A. Chyliński).

4 listopada 2005, godz. 18.00

Sabine Worthmann i Ute Wassermann: NDZ= Nahrung der Zukunft / ZNP = Żywność na przyszłość – performance muzyczny

NDZ (NNZ) porusza się po punktach stycznych abstrakcyjnego techno, freejazzu, muzyki nowej, disco i nois, kompozycji i improwizacji.

Ute Wassermann (śpiew, livesampling, elektronika) mieszka w Berlinie, pracuje nad wielogłosowymi technikami wokalistycznymi. Skończyła w 1989 roku Hamburską Akademię Sztuk Pięknych ( malarstwo, wokalistyka). Pracowała jako solistka w Europie, Argentynie, Australii i Azji. Prócz klasycznej, zajmuje się także unikalną wokalistyką improwizowaną. Znana jako wybitna interpretatorka Nowej Muzyki takich kompozytorów jak m.in. Chaya Czernowin, KNB Berlin, Elision (Australia), Orkiestra Kameralna Manachium, Radiosymphonieorchester Wiedeń

Sabine Worthmann (kontrabas, cytra, livesampling, instrumenty zabawkowe, elektronika)

Po pobycie w Nowym Jorku aktualnie mieszka i pracuje w Berlinie. Wszechstronna kontrabasistka udzielająca się w projektach jazzowych, freejazzowych oraz muzyki nowej i improwizowanej. Współpracuje przy projektach multimedialnych, jej solowy projekt to „Rauchende Colts”, pracuje jako kompozytorka i kierownik muzyczny produkcji teatralnych. Autorka słuchowisk radiowych, instalacji dźwiękowej podczas ITF w Londynie; muzyki filmowej. 

5 listopada 2005  godz. 16.00

Video-hyde-park przegląd realizacji wideo, animacji cyfrowych i krótkich form dokumentalnych zgłoszonych na Festiwal. Po zakończeniu przeglądu widzowie wybiorą najlepszą realizacje a jej autor otrzyma komplet wydawnictw CSW Łaźnia. 

Program pokazu:

Adam Witkowski /Gdańsk/, wetanddirty, wideo do muzyki DICK 4 DICK,  2’40’’

Justyna Zajączkowska /Łódź/, 2 prace: Utx,  3’38’’ blt 3’50’’

Anita Lech-Badez /Paryż/: happy people 2001, 5’26’’i visuals for downtown, 2002,  6’40’’

Agnieszka Grandowicz /Gdynia/,  Iluzjon, 1’28’’

Ania Orlikowska /Łódź/, autoportret,  52’’ i robaki , 1’ 28’’

Maja Kuta /Poznań/, masa 2’ i plaża 1’39’’

Arkadiusz Nowakowski  /Poznań/, Andrzej,’ 2’38’’, 

Arkadiusz Nowakowski, Andrzej Kreatywny /Poznań/, git kolol, 1’18’’

Arkadiusz Nowakowski /Poznań/, ufok story, 1’58’’

Andrzej Kreatywny /Poznań/, zeżarło, 2’30’’

Emilia Kuryłowicz /Łódź/, miejsce święte 2’, portret miasta 2’20’’

Joanna Polak /Lublin/, obraz kontrolny 2,24; techno 1’29’’, zajawka 26’’

Karol Radziszewski /Warszawa/. Ulica, 2005, 5’34’’

Michał Brzeziński /Łódź/, cyberpunk, 2003, 1’39’’

Marta Szulc /Warszawa/, utopia, 2004, 1’57’’

Wojtek Doroszuk /Kraków/, lunch1,2005, 6’

Wiktor Polak /Łódź/, Retkinia, 17’

fot. Tomasz Gacek

godz. 18.00

GAMEBOYZZ ORCHESTRA PROJECT, koncert + wizualizacje

Grupa Gameboyzz Orchestra Project (Jarosław Kujda, Mariusz Jura, Agnieszka Wojciechowska, Tomasz Procków, Paweł Janicki) jest jednym z liderów polskiej sceny wykorzystującej gry do tworzenia muzyki. Na koncertach orkiestra wykorzystuje jednocześnie 6 gier o nazwie Nintendo Game Boy Color i Game Boy Advance. Pierwsza zabawka tego typu została wynaleziona w Japonii w 1987 roku. Konsola gry stała się instrumentem gdy rozwinięto ją o możliwości generowania muzyki. 

Gameboyzz Orchestra istnieje od 2001 roku, jego założyciel Jarosław Kujda twierdzi, że miała być jednorazowym żartem powstałym na potrzeby pokazu na Międzynarodowym Biennale Sztuki Mediów WRO’01. Wśród dość skomplikowanych i niełatwych współczesnych, dźwiękowych realizacji elektronicznych Gameboyzz Orchestra błysnęła świeżym pomysłem. Tandetny dźwięk prostych gier (zaczerpniętym z komputerów Commodore) w lekko kiczowatej oprawie wizualnej okazał się zabawnym i świetnie przyswajalną dla publiczności realizacją. Znaczącym elementem powstania i kontynuowania projektu była także ironia wobec współczesnej sceny elektronicznej nieustannie rywalizującej z postępem technologicznym, przy często miernych jakościowo efektach.  Gameboyzz od początku swego istnienia koncentrują się na wypracowaniu własnego brzmienia, używają zapożyczeń i pastiszu w improwizacjach a ich celem jest poza wszystkim - dobra zabawa z publicznością. Artyści bardzo intensywnie koncertują w kraju i zagranicą reprezentując Polskę m.in. na festiwalach sztuki mediów ARS Electronica w Linzu(2001), Transmedialle w Berlinie (2003), Enttermultimedialle w Pradze (2005). W Niemczech i Austrii projekt znalazł naśladowców.   

wstęp wolny

Kuratorki: Joanna Charchan, Małgorzata Taraszkiewicz-Zwolicka

gellaturo: CO.MO.KO. cykl aplikacji w formie gier, aktywnych prezentacji, animacji przeznaczonych dla telefonów komórkowych. 
Najnowsza praca gellaturo to rodzaj instalacji opartej o współdziałanie widza i ikony współczesności - telefonu komórkowego. W cyklu specjalnie zaprojektowanych do instalacji aplikacji w formie gier i animacji artysta podejmuje próbę technicznego zobrazowania możliwości i ograniczeń narzędzia. Telefon staje się jednocześnie rodzajem nowej przestrzeni dla artysty. Przestrzeni uniwersalnej gotowej przyjąć i rozpowszechnić każdy rodzaj komunikatu, także krytycznego.   
 

 
Adam Chyliński: 360 ° Droga do domu; instalacja fotograficzna + film wideo. 
Punkt 360° to bardzo ciekawy stan, znajduje się w tym samym miejscu co punkt 0°, ale różni się od niego zasadniczo. Żeby znaleźć się z powrotem w tym samym układzie trzeba przejść długą drogę, zatoczyć pełen okrąg, poznać wszystko dookoła, a następnie powrócić dokładnie tam skąd się wyszło. Wyruszyć w długą podróż, tylko po to żeby na końcu stwierdzić, że wszystko czego się szuka jest już w tym miejscu z którego się zaczęło.
W naszym życiu możemy również zaobserwować takie koliste tory, po których się poruszamy. Z pustki wyłania się nasze ciało, żyjemy rozwijamy się, prowadzimy swoją podróż, a następnie nasze ciało umiera i wracamy z powrotem do tej samej pustki, z której przyszliśmy. Jesteśmy znowu w punkcie wyjścia. Ale jest przecież zasadnicza różnica pomiędzy tymi dwoma punktami, 360° to współrzędne geograficzne szczęścia, do którego biegniemy przez całe życie. Czy trzeba się wybierać w tę długą podróż, czy można ten punkt osiągnąć tu i teraz?
Projekt 360°—Droga do Domu to moja dokumentacja z tej podróży (A. Chyliński).
 
4 listopada 2005, godz. 18.00
Sabine Worthmann i Ute Wassermann: NDZ= Nahrung der Zukunft / ZNP = Żywność na przyszłość – performance muzyczny
 
NDZ (NNZ) porusza się po punktach stycznych abstrakcyjnego techno, freejazzu, muzyki nowej, disco i nois, kompozycji i improwizacji.
 
Ute Wassermann (śpiew, livesampling, elektronika) mieszka w Berlinie, pracuje nad wielogłosowymi technikami wokalistycznymi. Skończyła w 1989 roku Hamburską Akademię Sztuk Pięknych ( malarstwo, wokalistyka). Pracowała jako solistka w Europie, Argentynie, Australii i Azji. Prócz klasycznej, zajmuje się także unikalną wokalistyką improwizowaną. Znana jako wybitna interpretatorka Nowej Muzyki takich kompozytorów jak m.in. Chaya Czernowin, KNB Berlin, Elision (Australia), Orkiestra Kameralna Manachium, Radiosymphonieorchester Wiedeń
 
Sabine Worthmann (kontrabas, cytra, livesampling, instrumenty zabawkowe, elektronika)
Po pobycie w Nowym Jorku aktualnie mieszka i pracuje w Berlinie. Wszechstronna kontrabasistka udzielająca się w projektach jazzowych, freejazzowych oraz muzyki nowej i improwizowanej. Współpracuje przy projektach multimedialnych, jej solowy projekt to „Rauchende Colts”, pracuje jako kompozytorka i kierownik muzyczny produkcji teatralnych. Autorka słuchowisk radiowych, instalacji dźwiękowej podczas ITF w Londynie; muzyki filmowej. 
 
5 listopada 2005  godz. 16.00
Video-hyde-park przegląd realizacji wideo, animacji cyfrowych i krótkich form dokumentalnych zgłoszonych na Festiwal. Po zakończeniu przeglądu widzowie wybiorą najlepszą realizacje a jej autor otrzyma komplet wydawnictw CSW Łaźnia. 
 
Program pokazu:
Adam Witkowski /Gdańsk/, wetanddirty, wideo do muzyki DICK 4 DICK,  2’40’’
Justyna Zajączkowska /Łódź/, 2 prace: Utx,  3’38’’ blt 3’50’’
Anita Lech-Badez /Paryż/: happy people 2001, 5’26’’i visuals for downtown, 2002,  6’40’’
Agnieszka Grandowicz /Gdynia/,  Iluzjon, 1’28’’
Ania Orlikowska /Łódź/, autoportret,  52’’ i robaki , 1’ 28’’
Maja Kuta /Poznań/, masa 2’ i plaża 1’39’’
Arkadiusz Nowakowski  /Poznań/, Andrzej,’ 2’38’’, 
Arkadiusz Nowakowski, Andrzej Kreatywny /Poznań/, git kolol, 1’18’’
Arkadiusz Nowakowski /Poznań/, ufok story, 1’58’’
Andrzej Kreatywny /Poznań/, zeżarło, 2’30’’
Emilia Kuryłowicz /Łódź/, miejsce święte 2’, portret miasta 2’20’’
Joanna Polak /Lublin/, obraz kontrolny 2,24; techno 1’29’’, zajawka 26’’
Karol Radziszewski /Warszawa/. Ulica, 2005, 5’34’’
Michał Brzeziński /Łódź/, cyberpunk, 2003, 1’39’’
Marta Szulc /Warszawa/, utopia, 2004, 1’57’’
Wojtek Doroszuk /Kraków/, lunch1,2005, 6’
Wiktor Polak /Łódź/, Retkinia, 17’
 

 
fot. Tomasz Gacek
 
godz. 18.00
GAMEBOYZZ ORCHESTRA PROJECT, koncert + wizualizacje
Grupa Gameboyzz Orchestra Project (Jarosław Kujda, Mariusz Jura, Agnieszka Wojciechowska, Tomasz Procków, Paweł Janicki) jest jednym z liderów polskiej sceny wykorzystującej gry do tworzenia muzyki. Na koncertach orkiestra wykorzystuje jednocześnie 6 gier o nazwie Nintendo Game Boy Color i Game Boy Advance. Pierwsza zabawka tego typu została wynaleziona w Japonii w 1987 roku. Konsola gry stała się instrumentem gdy rozwinięto ją o możliwości generowania muzyki. 
 
Gameboyzz Orchestra istnieje od 2001 roku, jego założyciel Jarosław Kujda twierdzi, że miała być jednorazowym żartem powstałym na potrzeby pokazu na Międzynarodowym Biennale Sztuki Mediów WRO’01. Wśród dość skomplikowanych i niełatwych współczesnych, dźwiękowych realizacji elektronicznych Gameboyzz Orchestra błysnęła świeżym pomysłem. Tandetny dźwięk prostych gier (zaczerpniętym z komputerów Commodore) w lekko kiczowatej oprawie wizualnej okazał się zabawnym i świetnie przyswajalną dla publiczności realizacją. Znaczącym elementem powstania i kontynuowania projektu była także ironia wobec współczesnej sceny elektronicznej nieustannie rywalizującej z postępem technologicznym, przy często miernych jakościowo efektach.  Gameboyzz od początku swego istnienia koncentrują się na wypracowaniu własnego brzmienia, używają zapożyczeń i pastiszu w improwizacjach a ich celem jest poza wszystkim - dobra zabawa z publicznością. Artyści bardzo intensywnie koncertują w kraju i zagranicą reprezentując Polskę m.in. na festiwalach sztuki mediów ARS Electronica w Linzu(2001), Transmedialle w Berlinie (2003), Enttermultimedialle w Pradze (2005). W Niemczech i Austrii projekt znalazł naśladowców.   
 
 
wstęp wolny
 
Kuratorki: Joanna Charchan, Małgorzata Taraszkiewicz-Zwolicka