24.04.2008, godz. 18:00
Grupa artystyczna Knowbotic Research założona została w 1991 roku przez trójkę artystów: Yvonne Wilhelm, Christiana Hueblera i Alexandra Tuchacka. Od samego początku intensywnie eksperymentowała z kształtowaniem formacji informacyjnych, tworzeniem interfejsów oraz działaniami sieciowymi. Jej najnowsze projekty to działania artystyczne mające na celu poszukiwanie form interwencji w translokalne przestrzenie i systemy.
Ich projekty otrzymały liczne prestiżowe nagrody m.in. nagrodę Hermanna Claasena w dziedzinie sztuki mediów i fotografii 2001, międzynarodową nagrodę sztuki mediów przyznawaną przez ZKM w Karlsruhe 1997, nagrodę Augusta Seelinga Muzeum Wilhelm Lehmbruck 1997, dwukrotnie Golden Nica na festiwalu Ars Electronica w 1994 i 1998 roku.
Knowbotic Research wystawia swoje prace na najważniejszych wystawach sztuki nowych mediów m.in. Hongkong Videotage, Seoul Biennale, New Museum NY, "Open_Source_Art_Hacking"; Insitiuto Cultural Barcelona; "; ZKM Karlsruhe, "net_condition", 1999, oraz na wystawach międzynarodowych takich jak Art Basel, "Liste 2001", Kunstverein Hamburg "Aussendienst", 2000; 48th Weneckim Biennale, w Pawilonie Austriackim, "Open Fields of Action" 1999 i in.
Od 1998 roku Knowbotic Research na stanowisku profesorskim prowadzi badania w Instytucie Nowych Mediów na Uniwersytecie Sztuki i Designu (HGKZ)
w Zurychu, Szwajcaria.
DZIAŁANIA TRANSLOKALNE/ KR, knowbotic research
Wiele współczesnych procesów społecznych, kulturowych i politycznych rozgrywa się w translokalnych przestrzeniach. Ostatnie projekty Knowbotic Research skupiają się na działaniach artystycznych oscylujących wokół takich właśnie przestrzeni. Jak podejść do zagadnienia tymczasowych przestrzeni? Jak radzić sobie z systemami obiegu, granicami, migracją oraz kulturowymi i geograficznymi przekładami? Jakie formy widoczności i reprezentacji mogą powstać podczas pracy nad takimi projektami?
Przestrzenie translokalne powstają w wyniku selektywnego połączenia rozproszonych przestrzeni lokalnych i aktorów w nową przestrzeń działania. Przestrzeń ta budowana jest przy użyciu komunikacji cyfrowej i analogowej oraz infrastruktury transportowej umożliwiającej obieg ludzi, dóbr i informacji. Działania translokalne oraz przestrzenie, które się z nich wyłaniają często są niemal niewidoczne, a co za tym idzie, niedostępne dla osób z zewnątrz.
Z tego względu nie są związane z tradycyjnymi formami przedstawiania ‘tego, co publiczne’, lecz definiowane są poprzez specyficzną konfigurację widzialności
i niewidzialności. Przestrzenie translokalne zawsze są szczególne, istnieją bowiem tylko tak długo, jak tworzy się je poprzez działania, które z kolei zależą od cyrkulacji zasobów. Procesy translokalne mają miejsce na wszystkich poziomach społeczeństwa
i składają się z pełnego spektrum aktorów, od dominujących, na przykład w ekonomii, do marginalizowanych, na przykład w przypadku migracji. Skutki tych procesów w unormowanych warunkach mogą być zarówno stabilizujące, jak i destabilizujące.
Cechą wspólną tych przestrzeni jest to, że mogą tworzyć nowe geografie i nowe kulturowe wzory, a także, że mogą przekraczać i zmieniać lokalne przestrzenie,
z których powstały. Przestrzeń działania dla translokalnych aktorów nie jest powiązana z państwem. Jest jednocześnie mniejsza i większa od niego. Specyficzne lokalizacje, które mogą być rozrzucone po w wielu państwach, są połączone i, w ten sposób, dostępne dla aktorów tworzących tę przestrzeń.
Ostatnie projekty, o których będzie mowa podczas wykładu:
Wyścig BlackBenz – projekt w przestrzeni publicznej, 2007
Projekt skupia się na często ukrytej przestrzeni albańskich emigrantów w Szwajcarii. Wyścig BlackBenz ma na celu oddać tymczasowo widzialną dynamikę szwajcarsko-albańskiej przestrzeni migracyjnej przez prowadzenie na wpół fikcyjnego wyścigu samochodowego z Zurychu przez Bari (Włochy) do Tirany (Albania) i Tetova do Prisztiny (Kosowo) i z powrotem do Zurychu. Określona liczba szwajcarskich
i albańskich uczestników zostanie wyłoniona do udziału w wyścigu, każdy w swej czarnej limuzynie. Wyścig jest „fikcyjny” w tym sensie, że głównym celem uczestników nie jest dotarcie do jakiegokolwiek celu w jak najszybszym czasie. Jest raczej wyścigiem ‘realistycznym’ w tym sensie, że grupa kierowców fizycznie przejedzie cała trasę.
Łącząc tak wiele różnych miejsc, samochody grają jako główna metafora projektu. Stanowią infrastrukturę potrzebną dla mobilności, ale także wątpliwy symbol statusu we wszystkich kulturach. Zmieniając lokalizację samochodów w każdym z punktów, przeobrażeniom ulega w konsekwencji także ich funkcja symboliczna.
http://www.blackbenz.ch http://blog.blackbenz.ch
Nagi bandyta: tu, nie tam – instalacja, 2004
Projekt podejmuje zagadnienia mechanizmu zatrzymania, aresztu, tzw. ‘bezprawnego wroga weteranów’ lub ‘Nagich Bandytów”. „Nadzy bandyci” to więźniowie, którzy określani są przez nadzorcę jako „tu”, lecz są ‘gdzie indziej’, jednocześnie ‘nie tutaj’. Osadzeni w więzieniu, ale jak gdyby nie znajdowali się na terytorium państwa, i tym samym pozbawieni ram prawnych, które państwo gwarantuje. „Nadzy bandyci” zostali złapani w sytuację bez wyjścia.
Związana z tym sytuacja, status aresztantów i aresztantek przedstawione zostały via autonomiczny wewnętrzny latający system robotowy opracowany w oparciu o badania naukowe przeprowadzone przez Autonomous Systems Lab i EPFL w Lozannie. Sterowiec (Zeppelin) napełniony helem kontroluje i atakuje balony, które w odróżnieniu od latającego robota nie są jakimiś technicznymi urządzeniami kontrolnymi, choć także unoszą się w powietrzu. Służą zarówno jako cele, jak i wzory orientacyjne
i nawigacyjne dla suwerennej logiki robotów. Ten scenariusz przedstawia „suwerenną współzależność nagich bandytów”, podczas gdy zwiedzający instalację zaburzają logikę maszynerii lotu służąc jako dodatkowe cele.
http://www.krcf.org/krcfhome/Banditweb
Bądź przygotowany! Tygrysie! – projekt w przestrzeni publicznej, 2006
Centralnym zagadnieniem projektu jest ode-granie niewykrywalnej radarami łodzi jak to przedstawiono w propagandowym wideo tamilskich tygrysów, tamilskiej armii wyzwoleńczej. Materiał wideo znaleziony został w Internecie i pokazuje atak łodziami na patrol w delcie rzeki. Łódź przypomina adaptację amerykańskiego niewykrywalnego przez radar bombowca F117, mitu niewidzialności i niezwyciężoności. Załogę sfotografowano w heroicznych pozach, co sprawia nieco teatralne wrażenie.
KR przeprojektował i przebudował łódź. Wydaje się być bezzałogowa, choć nawiguje nią osoba ukryta w jej wnętrzu. Wyposażona w cichy silnik elektryczny staje się niewidoczna dla stacji radarowej znajdującej się na brzegu rzeki.
Kolejną warstwę znaczeniową do scenariusza dodaje strona internetowa, na której bombowiec wystawiony został na aukcji. W ten sposób włączany jest w publiczny komercyjny kontekst, w którym jego techniczna niewidzialność staje się dobrem, które trzeba pokazać.
http://www.krcf.org/tiger/material_collect.htm
Tłum. Katarzyna Woźniak
Ułatwienia dostępu
