Niniejsza prezentacja dotykać będzie tematów wszechobecności informacji zdrowotnych w Internecie i dążeniu do cyfryzacji w świadczeniu opieki zdrowotnej, które znacząco wpływają na restrukturyzację relacji między klinicystą a pacjentem. Epistemiczne pęknięcie jest nie mniej głębokie niż to, które przeniosło odpowiedzialność za diagnozę z pacjenta na lekarza i (według Foucaulta) dało nam nowoczesną klinikę. Co więcej, nieodparty pęd ku cyfrowej reprezentacji w formie fotorealistycznego obrazu lub arkusza kalkulacyjnego jest wystarczająco przekonujący w praktyce klinicznej, aby spłaszczyć istotne różnice kosztem empatii i współczucia. Pytanie brzmi zatem, jak możemy odzyskać współczucie i empatię w nowej klinice.
To napięcie między kosztami a korzyściami tworzy binarny podział w wielu środowiskach zawodowych. Odzyskanie sztuki empatii, którą niektórzy postrzegają jako fundament zawodów opiekuńczych, jest zadaniem, które jest poza zasięgiem nauki i technologii, ale leży w obszarze możliwości postcyfrowej sztuki i nauk humanistycznych. Jak przypomina Edward Reid w książce „From Soul to Mind”, aż do wieku XIX to artyści i poeci byli uważani za odpowiedzialnych za szerzenie tego rodzaju wrażliwości, do czasu gdy artystyczna dusza została zastąpiona mierzalnym umysłem. Historia zatoczyła pełne koło i badacze w dziedzinach sztuki i nauk humanistycznych, jako powiernicy ludzkich dusz, ponownie stali się znaczącymi postaciami w szukaniu rozwiązań ważnych problemów w sferze opieki i usług.
Od roku 2011 moja grupa badawcza (projekt: Transtechnology Research) współpracuje z pracownikami szpitali i gabinetów stomatologicznych w celu opracowania nowych metod badawczych i technik w opiece zdrowotnej, wywodzących się z uznanych praktyk funkcjonujących w polu sztuki i teoretycznych spostrzeżeń w dziedzinie nauk humanistycznych, aby odzyskać ludzki wymiar empatii i współczucia, zagubionych w elektronicznych arkuszach i fotograficznym realizmie cyfrowych obrazów. Szczególną uwagę poświęcamy zastosowaniu symulacji animatronicznej oraz technologiom VR/AR/XR w szkoleniach.
W mojej prezentacji wykorzystam obrazy by rozwinąć tę myśl i zaprezentuję niektóre z projektów, aby pokazać, w jaki sposób we współpracy z naukowcami na wstępnym etapie projektowania badań możemy wspólnie odzyskać niektóre wartości, często tracone w wyniku korzystania z technologii cyfrowej w celu spełnienia pilnych imperatywów ilości i kosztów w świadczeniu opieki zdrowotnej.
BIO
Michael Punt jest profesorem wydziału sztuki i technologii oraz przewodniczy badaniom w dziedzinie transtechnologii na Uniwersytecie w Plymouth, ma też tytuł honorowego profesora w Instytucie Edukacji na University College w Londynie oraz pełni funkcję redaktora naczelnego Leonardo Reviews. Zasiada w licznych radach finansujących projekty badawcze w Europie i przewodniczy programowi FWF PEEK, finansującemu badania związane ze sztuką.
Aktywnie tworzy: jako rzeźbiarz, artysta medialny, historyk mediów, autor i twórca filmowy, który przez ostatnich trzydzieści lat koncentrował się na tym, by zrozumieć rolę społeczności użytkowników w kształtowaniu drogi do tego, jak wynalazki technologiczne zyskują wzajemną czytelność i stają się obiektami społecznymi.
W ciągu ostatniej dekady głównym aspektem, na którym koncentrował się w swoich badaniach był sposób, w jaki rozumienie i następnie stosowanie technologii (animatronika, VR,AR,XR itp.) mogłoby być na nowo zdefiniowane w szkoleniach w zakresie świadczeń opieki zdrowotnej w celu zmaksymalizowana empatii w relacjach pomiędzy lekarzami i pacjentami.
Fotografia: Portugalski znaczek upamiętniający 500. Rocznicę urodzin Vesalius, fot. arch Transtechnology Research
Ułatwienia dostępu
