12-13.04.2006
Kurator: Daniel Muzyczuk
Jeden z najlepszych specjalistów zajmujących się psychogeografią Wilfried Hou Je Bek z Utrechtu wygłosi wykład i przespaceruje się po Gdańsku. Psychogeograficzny spacer posiada kierunek, ale nie ma celu. Nie ma złych lub dobrych rezultatów, a jedynie te, z którymi go kończysz. Dlatego porażka jest niemożliwa. Z drugiej strony, ponieważ miasto nigdy nie wypełnia w całości wymagań algorytmu, spacer zawsze jest nieudany. Ale to się nie liczy. Ważne jest praktykowanie tej sztuki bycia pomiędzy. Sztuka chodzenia jako sztuka pomaga nam odnaleźć życie wypełnione poezją. Spacer, który nie ma celu jest bliski sztuki, ponieważ obie sytuacje są bezużyteczne i piękne zarazem. Dryf uczula nas na nieświadomy powab miasta. Może tworzyć miasto, które jest niekończącą się przygodą i które zaskakuje nas raz za razem i tak bez końca. Psychogeografia jako metoda postrzegania i odczuwania miasta bliska jest nowej sztuce w przestrzeniach publicznych. Tworzy nowe miejsca bez związku z codziennością, zapewnia nowe wrażenia, kreuje nowe idee społeczne i polityczne przestrzeni wspólnej. Psychogeografia potrafi wyrwać nas z codziennej rutyny i daje szansę odkrycia miejsc, które dobrze znamy w zupełnie inny sposób.
Uliczne Polowanie: Mentalne obiekty
[Psychogeograficzny eksperyment]
Psychogeografia bada wewnętrzną naturę linii fraktalnych i formy zewnętrzne ludzkich doświadczeń, które zdradzają instynktowne reakcje ludzkiego umysłu na krajobraz. Jest wiele sposobów, aby tego dokonać, ale nowa seria naszych psychogeograficznych spacerów będzie ulicznym polowaniem na mentalne obiekty, której tradycja sięga klasycznych psychometrycznych eksperymentów Francisa Galtona. Pod koniec XIX wieku Galton wykonywał krótkie przechadzki, przypatrując się krótko przypadkowym przedmiotom, podążając za ich trajektoriami poprzez neuronowe ścieżki mózgu, mając nadzieję, że odkryje paralelizm umysłu i zyska wgląd w jego działanie za fasadą świadomości.
Mentalny obiekt jest ogólną nazwą sumy asocjacji w umyśle i podczas ulicznego polowania będziemy polować na wewnętrzną ekscytację.
W starożytnej Grecji perypatetycy (znaczenie: chodzić na stopach) postrzegali chodzenie jako psychoaktywne: krok koresponduje z rytmem serca, generując (prawdopodobnie) stan podobny do tego, który jest spowodowany przez Maszynę Snów Gysina/ Burroughsa. Psychogeografowie myślą o chodzeniu i chodzą by myśleć.
Psychogeografia jako kognitywna teoria pieszego podziemia? Tak! Psychogeografia jako eksperyment w tworzeniu mentalnych płaszczyzn piękniejszych od Nike z Samotraki? Tak! Psychogeografia jako analiza i konstrukcja fal mózgowych? Tak! Psychogeografia jako specjalne narzędzie widzenia jak przestrzeń i miejsce funkcjonuje? Tak!
"Spokojnie spacerowałem wzdłuż Pall Mall przez około 450 jardów. W tym czasie badałem z uwagą każdy przedmiot, który wpadł mi w oczy i pozwalałem mojej uwadze spoczywać na nim aż do momentu, kiedy jedna lub dwie myśli powstały poprzez bezpośrednią z nim asocjację. Następnie tworzyłem krótką mentalną notatkę o każdym z nich i przechodziłem do następnego. Nigdy nie pozwalałem mojemu umysłowi wałęsać się. Liczba zaobserwowanych obiektów sięga jak sądzę 300, ponieważ powtarzałem ten sam spacer w podobnych warunkach i starałem się oszacować ich liczbę. Było dla mnie niemożliwe, aby przypomnieć sobie idee, które przepłynęły poprzez mój mózg, w inny niż niejasny sposób, ale jestem pewny, że fragmenty mojego życia przepłynęły przeze mnie, razem z tymi minionymi wypadkami, których nigdy nie podejrzewałem o to, że stworzyły część moich myśli, ponieważ były zbyt znajome by przyciągnąć moją uwagę. Jednocześnie zrozumiałem, że mózg jest dużo bardziej aktywny niż sądziłem przedtem i byłem zaskoczony niespodziewanym ogromem jego codziennych operacji.” Francis Galton
Wilfried Hou Je Bek (1975 Holandia) Wilfried Hou Je Bek porzucił szkołę w wieku szesnastu lat, aby zostać pisarzem i squattersem. Pod nazwą socialfiction.org zorganizował niezliczone psychogeograficzne spacery na całym świecie. Aktualnie wypracowuje „mały język” psychogeografii, który pozwoli każdemu zapisywać i dzielić się doświadczeniami z miejskiej przestrzeni. Ostatnie jego realizacje obejmują pracę dla Dordrechtu, Psy Geo Conflux (Nowy Jork), the PixelACHEfestival (Helsinki), RAM5 (Ryga), Urban Festival (Zagrzeb), Urban Drift (Berlin). W 2004 roku zdobył nagrodę za artystyczne oprogramowanie za .walk, futurystyczny projekt dla otwartej przestrzeni, który przekształca miasta w komputery.
Ułatwienia dostępu
