Trzyletni projekt „Studiotopia 2: Sztuka i Nauka wkracza w erę Symbiocenu” to europejski program wspierający współpracę artystek/artystów oraz naukowców/naukowczyń z różnych dziedzin sztuki, zarówno z zakresu nauk ścisłych, jak i humanistycznych. Przedsięwzięcie jest refleksją na temat zrównoważonego rozwoju, próbą definicji Symbiocenu oraz stworzenia transdyscyplinarnego podejścia w badaniach i opisie otaczającej nas rzeczywistości. Powstało w oparciu o doświadczenia z pierwszej edycji projektu pt. „Studiotopia: Spotkanie Sztuki z Nauką w Antropocenie”, którego metodologia ewoluowała dzięki wzajemnemu przenikaniu się sztuki, nauki i technologii.
„Studiotopia 2” obejmie różne działania, m.in. mapowanie programów arts & science w Europie, wizyty studyjne w europejskich ośrodkach arts & science, publikacje, stypendia i rezydencje artystów/artystek realizowane we współpracy z naukowczyniami/naukowcami, działania edukacyjne, wystawy, debaty publiczne.
Jednym z elementów projektu są tzw. „LCC” (Local Challenge Committees), czyli swego rodzaju ciała doradcze/rady dla lokalnych wyzwań tematycznych, które podejmują artyści/artystki w poszczególnych krajach realizujących projekt. Głównym celem LCC jest poszerzenie kontekstów badań artystyczno-naukowych, to także krok w stronę transdyscyplinarności projektu. Rady tworzone są przez wszystkich partnerów i mogą składać się z osób eksperckich z różnych dziedzin (humanistyki, nauk ścisłych), by prezentować różne perspektywy w spojrzeniu na tematy/wyzwania wokół których pracować będą artyści wspólnie z naukowcami.
Ekspertkami z ramienia CSW Łaźnia będą:
Prof. dr hab. Ewa Bińczyk
Pracuje w Katedrze Filozofii Praktycznej na Wydziale Filozofii i Nauk Społecznych UMK w Toruniu. Zajmuje się współczesną filozofią środowiskową, ekonomią ekologiczną, filozofią nauki, studiami nad nauką i technologią i kontrowersjami w nauce. Członkini Rady Fundacji Greenpeace Polska, Rady Ekspertów Koalicji Klimatycznej i Rady Fundacji Edukacji Klimatycznej. Współpracuje z Fundacją Funduszu Pomocy Studentom (ekoKoalicja na rzecz ekoUczelni).
Jest autorką książek: Uspołecznianie antropocenu. Ekowerwa i ekologizowanie ekonomii (UMK 2023), Epoka człowieka. Retoryka i marazm antropocenu (PWN 2018), Technonauka w społeczeństwie ryzyka (UMK 2012), Obraz, który nas zniewala (Universitas 2007), a także Socjologia wiedzy w Biblii (Nomos 2003).
Epoka człowieka w 2019 roku była nominowana do Nagrody im. Długosza, a także wskazana jako jedna z „20 książek do czytania w XXI wieku” (Lista Międzynarodowego Czytania akcji „Polityki” i Teatru Studio, wrzesień 2019). W styczniu 2022 roku książka ukazała się w języku rosyjskim (wydawnictwo The New Observer), w roku 2023 w języku ukraińskim.
Współautorka pracy Modeling Technoscience and Nanotechnology Assessment (Peter Lang 2014), współredaktorka wyboru tekstów Studia nad nauką oraz technologią (UMK 2014) oraz Horyzontów konstruktywizmu. Inspiracje, perspektywy, przyszłość (UMK 2015).
Stypendystka Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (2005), Fundacji Fulbrighta (2006-2007), laureatka stypendium tygodnika „Polityka” „Zostańcie z nami” (2010). W semestrze zimowym roku 2016 visiting scholar na Uniwersytecie Harvarda (Department of History of Science). W sierpniu 2021 współprowadząca seminarium na Forum Europejskim w Alpbach.
Dr hab. Anita Lewandowska, prof. UG
Od 2012 roku jest profesorem Uniwersytetu Gdańskiego, naukowczynią, nauczycielką akademicką i tutorką. Skończyła Oceanografię Chemiczną na Wydziale Oceanografii i Geografii UG. Jej zainteresowania naukowe oscylują wokół zanieczyszczenia środowiska naturalnego, zwłaszcza atmosfery oraz procesów zachodzących na granicy kontaktu morze - atmosfera. Do jej priorytetów badawczych należy rozpoznanie przyczyn zanieczyszczenia powietrza i wody morskiej oraz wynikających z tego konsekwencji dla środowiska naturalnego. Interesuje ją rola zanieczyszczeń w kształtowaniu zmiany klimatu, jak również ich wpływ na organizmy bytujące w morzu oraz zdrowie ludzi i jakość ich życia. W swoim dorobku Anita Lewandowska ma blisko 100 publikacji i esejów naukowych o zasięgu krajowym i międzynarodowym. Brała udział w organizacji licznych seminariów, sympozjów, konferencji naukowych i dydaktycznych. Była delegatką Ministerstwa Nauki i Informatyzacji w Management Committee COST 729 oraz współpracowała w ramach wielu projektów naukowych. Od 2018 roku jest ekspertką International Maritime Organisation w krajowej sekcji ds. zapobiegania i reagowania na zanieczyszczenia PPR. Aktywnie współpracuje ze środowiskiem naukowym w Polsce i na świecie. W roku 2020 została członkinią komisji akredytacyjnej i ekspertką w Accreditation of Study Programs at the World Maritime University (Malmö, Szwecja). W ramach kooperacji z przemysłem (WIRan Sp. z o.o.) realizuje badania nad wdrożeniem uniwersalnego urządzenia do pomiaru jakości powietrza. Od początku swojej kariery naukowej jest także związana z Fundacją Agencja Regionalnego Monitoringu Atmosfery Gdańsk-Gdynia-Sopot. Bardzo chętnie udziela się w propagowaniu nauki i rozwoju osobistego wśród młodego pokolenia i nauczycieli_ek. Wypromowała kilkudziesięciu magistrów i licencjuszy oraz dwóch doktorów. Brała także aktywny udział w tworzeniu Tutoringu na Wydziale Oceanografii i Geografii UG. W roku 2015 została nagrodzona Medalem Edukacji Narodowej, w roku 2018 uzyskała wyróżnienie jako Nauczyciel Roku, im. Krzysztofa Celestyna Mrongowiusza, a w roku 2024 otrzymała srebrny krzyż za zasługi.
Prof. nadzw. Astrida Neimanis
Teoretyczka kultury pracującą na styku feminizmu i zmian środowiskowych. Jej badania koncentrują się na cielesności, wodzie i zjawiskach atmosferycznych, z pomocą których próbuje wyobrazić sobie na nowo relacyjność, sprawiedliwość, troskę i odpowiedzialność w dobie katastrofy klimatycznej. Jej najnowsza publikacja, Bodies of Water: Posthuman Feminist Phenomenology (tłum. Ciała wodne. Posthumanistyczna Fenomenologia Feminizmu) link nawołuje do przemyślenia związków między naszymi ciałami, środowiskami wodnymi oraz innymi formami życia wodnego. Postuluje aby spojrzeć z perspektywy naszych własnych, przede wszystkim wodnych ciał, a także naszych ekologicznych, poetyckich i politycznych powiązań z innymi zbiornikami wodnymi. W swojej praktyce badawczej, Astrida współpracuje z artystami_kami, pisarzami_kami, naukowcami_czyniami, twórcami_czyniami, instytucjami edukacyjnymi i społecznościami, często w formie eksperymentalnych form pedagogiki. Jej artykuły można znaleźć w licznych czasopismach akademickich i tomach zbiorowych, katalogach towarzyszących wystawom artystycznym oraz mediach internetowych. Obecnie jest profesorką nadzwyczajną i członkinią Canada Research Chair w dziedzinie Feministycznej Humanistyki Środowiskowej w University of British Columbia Okanagan na niepodległym terytorium ludu Syilx.
Projekt „Studiotopia 2: Sztuka i Nauka wkracza w erę Symbiocenu” współfinasowany jest z programu Unii Europejskiej „Kreatywna Europa”.
Ułatwienia dostępu
Wstrzymaj
