GUY BEN-ARY – NERVOPLASTICA

GUY BEN-ARY
NERVOPLASTICA

Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia
ul. Jaskółcza 1, Gdańsk
31 maja – 14 czerwca 2015
Wstęp wolny

Otwarcie: 31 maja 2015, godz. 18:00
Panel dyskusyjny: 1 czerwca, godz.18:00 / Baszta Słomiana, ASP w Gdańsku

Kurator: Ryszard W. Kluszczyński
Koordynacja: Anna Szynwelska
Współpraca ze strony Międzyuczelnianego Wydziału Biotechnologii UG i UMG:
prof. Ewa Łojkowska
dr Anna Kawiak
Projekty prezentowane na wystawie "Nervoplastica" zostały opracowane i przygotowane w SymbioticA - Centrum Doskonałości w Sztukach Biologicznych, będącym częścią Szkoły Anatomii, Fizjologii i Biologii Ludzkiej na Uniwersytecie Australii Zachodniej.

Patronat Honorowy Prezydenta Rzeczypospolitej Bronisława Komorowskiego

Guy Ben-Ary od piętnastu lat łączy w swych praktykach twórczych sztukę z neurologią. Jego projekty, realizowane we współpracy z naukowcami i innymi artystami, powstają na styku bioartu i sztuki nowych mediów. Hodowane sieci neuronowe pełnią w jego pracach rolę żywego komponentu pozostającego w interaktywnych relacjach ze składnikami technicznymi, cyfrowymi czy robotycznymi.

GUY BEN-ARY

NERVOPLASTICA

Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia
ul. Jaskółcza 1, Gdańsk

31 maja – 14 czerwca 2015

Wstęp wolny

Otwarcie: 31 maja 2015, godz. 18:00

Panel dyskusyjny: 1 czerwca, godz.18:00 / Baszta Słomiana, ASP w Gdańsku

Kurator: Ryszard W. Kluszczyński
Koordynacja: Anna Szynwelska

Współpraca ze strony Międzyuczelnianego Wydziału Biotechnologii UG i UMG:

prof. Ewa Łojkowska

dr Anna Kawiak

Projekty prezentowane na wystawie "Nervoplastica" zostały opracowane i przygotowane w SymbioticA - Centrum Doskonałości w Sztukach Biologicznych, będącym częścią Szkoły Anatomii, Fizjologii i Biologii Ludzkiej na Uniwersytecie Australii Zachodniej.

Patronat Honorowy Prezydenta Rzeczypospolitej Bronisława Komorowskiego

Guy Ben-Ary od piętnastu lat łączy w swych praktykach twórczych sztukę z neurologią. Jego projekty, realizowane we współpracy z naukowcami i innymi artystami, powstają na styku bioartu i sztuki nowych mediów. Hodowane sieci neuronowe pełnią w jego pracach rolę żywego komponentu pozostającego w interaktywnych relacjach ze składnikami technicznymi, cyfrowymi czy robotycznymi.

Wystawa Nervoplastica przedstawia trzy dzieła będące przykładami kulturowego wykorzystania hodowli neuronów – swego rodzaju mózgu powstałego w wyniku zabiegów bioinżynieryjnych. In-Potentia, dzieło Guya Ben-Art i Kerstin Hudson, to rzeźba wykorzystująca wyhodowany mózg. W instalacji The Living Screen stworzonej z Tanyą Visocevic, żyjące komórki zostają wkomponowane w strukturę aparatu kinematograficznego, spełniając tam funkcję ekranu. W instalacji Snowflake zrealizowanej we współpracy z Boryaną Rossa, sieć neuronowa zbudowana z komórek szczura jest stymulowana obrazem płatka śniegu w celu wykształcenia w niej pamięci czy też snu o tym płatku. Wszystkie trzy prace są przykładami hybrydycznych powiązań sztuki i nauki. Przenoszą one wyhodowane w laboratorium formy neuronalne do sfery kulturowej jako projekty artystyczne, zapraszając publiczność do doświadczeń i refleksji dotyczących nowej, postbiologicznej rzeczywistości. Obok wskazanych dzieł na wystawie przedstawione też zostaną dokumentacje dwóch innych prac Guya Ben-Ary, kreatywnych instalacji MEART – Semi-living Artist oraz Silent Barrage, wraz z wykonanymi przez nie rysunkami.

Guy Ben-Ary to artysta i naukowiec, który mieszka i pracuje w Perth. Jest jednym z głównych naukowców SymbioticA – laboratorium artystycznego działającego w ramach Uniwersytetu Australii Zachodniej, zajmującego się badaniem i nauczaniem nauk przyrodniczych oraz ich praktycznym zastosowaniem.

Ben-Ary cieszy się międzynarodowym uznaniem jako istotny artysta i innowator działający na pograniczu nauki i sztuki mediów. Specjalizuje się w pracach biotechnologicznych, które mają wzbogacić nasze rozumienie tego, co oznacza bycie żywym.

Prace Ben-Ary’ego były pokazywane na całym świecie na prestiżowych wystawach i festiwalach: od Narodowego Muzeum Sztuki w Pekinie po Biennale w Sao Paulo czy Biennale w Moskwie. Jego prace mogą też być oglądane w stałej kolekcji Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku (MoMA). W 2009 r. jego praca Silent Barrage otrzymała honorowe wyróżnienie w Prix Ars Electronica (Austria), a także zdobyła nagrodę w konkursie VIDA – ważnym międzynarodowym konkursie dotyczącym sztuki i sztucznego życia.

Główne obszary badań Ben-Ary’ego to cybernetyka, biorobotyka i kulturowy wyraz biotechnologii. Jego prace badają technologiczne aspekty dzisiejszej kultury i ponownego wykorzystania biologicznych materiałów i technologii, wykorzystując zwykle ruch, rozwój i duże, zmienne i różnorodne zbiory danych (big data).

Dr Kirsten Hudson to czynna artystka, pisarka i naukowiec z Australii Zachodniej, gdzie pracuje jako wykładowca akademicki w Szkołach Designu i Sztuki oraz Kultury Mediów i Sztuk Kreatywnych na Curtin University. Głównym tematem jej badań jest filozofia i historia ciała w oparciu o gender studies, teorię queer oraz francuski poststrukturalizm. Stanowią one podstawę dla praktyki artystycznej, która krytycznie odpiera i obala normalizujące sposoby przedstawienia, konstruowania i postrzegania subiektywności, socjalizacji i ucieleśnienia.

Jej aktualne projekty badawcze w sposób wizualny i tekstowy zajmują się: 1. etycznymi i estetycznymi konsekwencjami technologii komórek macierzystych dla rozumienia życia, śmierci i osobowości; 2. potencjałem dzieła sztuki do wyrażania idei, uczuć i doświadczeń melancholii, nostalgii, pamięci i żałoby w sposób, który aktywnie kwestionuje ograniczenia i sposoby pojmowania straty i pożądania.

Oleg Mavromatti (ur. 1965, Rosja) to interdyscyplinarny artysta i filmowiec, a także jeden z czołowych przedstawicieli moskiewskiego akcjonizmu – radykalnego fenomenu, który pojawił się na moskiewskiej scenie performansu w latach 90. XX w. Był członkiem legendarnych moskiewskich grup zajmujących się performance artem, takich jak „Wywłaszczenie z terytorium sztuki” oraz NECEZIUDIK. W 1995 r. Mavromatti założył niezależny związek filmowy SUPERNOVA, który stał się twierdzą radykalnego moskiewskiego kina. Za swoje krytyczne prace i filmy (np. słynny performans „Nie wier’ glazam” – „nie wierz swoim oczom”) Mavromatti został w 2000 r. postawiony przed sądem, a jego archiwum artystyczne i filmowe zostało skonfiskowane. W konsekwencji większość jego wczesnych prac została zniszczona lub można je obejrzeć tylko na kasetach VHS. Mavromatti wyjechał z kraju w 2000 r. i od tamtej pory mieszka w Bułgarii i Nowym Jorku.

W Bułgarii Rossa i Mavromatti założyli kolektyw artystyczny ULTRAFUTURO – międzynarodową grupę artystów zaangażowanych w kwestie technologii i nauki oraz ich implikacje dla społeczeństwa. Ich prace były prezentowane m.in. na Biennale Sztuki Elektronicznej (BEAP) w Perth, a także w Fundacji Sztuki i Technologii Kreatywnych (FACT) w Liverpoolu i Stowarzyszeniu na rzecz Sztuki i Technologii (SAT) w Montrealu.

Boryana Rossa (ur. 1972) to bułgarska artystka interdyscyplinarna i kuratorka zajmująca się sztuką performansu, video artem i fotografią. Jej prace były prezentowane na całym świecie, m.in National Gallery of Fine Arts w Sofii, Goethe Institute, Moscow Biennial, Centrum Sztuki Feministycznej Elizabeth A. Sackler w Brooklyn Museum, Exit Art w Nowym Jorku, Bienniale for Electronic Art w Perth i Foundation for Art and Creative Technologies w Liverpoolu. Często współpracuje z artystą i twórcą filmowym Olegiem Mavromatim, zwykle pod nazwą ULTRAFUTURO – w ramach międzynarodowego kolektywu artystycznego powstałego w 2004 roku. Otrzymała liczne stypendia i nagrody, m.in. Gaudenz B. Ruf Award for New Bulgarian Art, The Essential Reading for Art Writers Award from the Institute of Contemporary Art in Sofia i New York Foundation for the Arts Fellowship w 2014 w dziedzinie Digital/Electronic Arts. Jest adiunktem na Wydziale Transmediów na Uniwersytecie Syracuse.

Tanja Visosevic to artystka interdyscyplinarna, zajmująca się również krytyką i teorią filmu oraz edukacją. W swoich projektach artystycznych eksploruje zajmujące ją dziedziny kultury i filozofii, stosując w tym celu technologie i strategie filmowe, performans i bio art. Jej główne zainteresowania to instynkt życia i śmierci, polityka tożsamości oraz nowatorskie możliwości, jak też efekty uboczne nowych technologii.

Wiele spośród twórczych działań Visosevic dotyczy rewolucji w kulturze audiowizualnej dokonującej się za pomocą technologii cyfrowych – ten aspekt jest obecny w jej interaktywnych performansach komórkowych (np. Oh Bon! zamówiony przez Fremantle Arts Centre w 2008 r. w ramach Bon Scott Project), a także w projekcie Bio-Kina The Living Screen („Żyjący ekran”), opracowanym i przygotowanym w SymbioticA – Centrum Doskonałości w Sztukach Biologicznych. W pracach tych zawarta jest zaawansowana poetyka, która sytuuje sztukę Visosevic w obrębie rosnącego kręgu nowych gatunków i doświadczeń filmowych.

Visosevic wykłada w Szkole Komunikacji i Sztuki na Uniwersytecie im. Edith Cowan, gdzie łączy badania w dziedzinie nowych platform medialnych z uczeniem studentów zrozumienia charakteru i doświadczeń ruchomego obrazu.

Projekt „Art+Science Meeting 2015” jest dofinansowany ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego

+ Więcej

Kontrast:

Czcionka:

Odstęp między literami: